گــُـــــوبـاره | |||
Sunday, February 26, 2006
در دنياى كنونى نمى شود درباره كشورى دروغ گفت؛ يعنى مى شود، اما پذيراندنش به ديگران اگر ناممكن نباشد، دشواراست. اگردروغ موفق آن است كه ديگران باورش كنند، كمتر دروغى درباره كشورى و يا مردمى در چند سده گذشته موفق بوده است. منظورم در اينجا دروغهاى شاخدارى است كه سردمدارن كشورها در راستاى مصالح سياسى خود و كشورشان درباره سرزمين خود و يا ديگران مى گويند. نمونه دورش دروغ كشورهاى استعمارگر اروپايى است كه به گفته خود براى عمران و آبادى به سرزمينهاى دور و نزديك حمله مى كردند و آن سرزمينها را زير چتر خود مى كشيدند. با اين كه انگليسيها هنوز هم اصرار دارند كه براى بردن بهداشت و آموزش و پرورش و و راه آهن به هند رفتند، اما اين ادعا رسواتر از آن است كه كسى را نيازى به پاسخگويى آن باشد. نمونه نزديك اين چگونگى، دروغ دولت امريكا براى لشكركشى به عراق است كه نيازى به توضيح ندارد. البته اين دروغها را حاكمان كشورهاى زورگو آرايه ظاهرى اهداف پليدى مى دانند كه خود نيز درنادرست بودن آنها شكى ندارند، اما چون رسيدن بدانها را به سود كشور خود مى دانند، اين گونه كلاه شرعى براى اهداف استثمارى خود مى دوزند. گونه ديگرى دروغ سياسى هم داريم كه حاكمان همه كشورها آن را براى افزايش "آبروى ملى" بكار مى برند. اگر چه ذهن افراد همه ملتها پر از اين گونه دروغ هاست اما اين گونه دروغ را حاكمان كشورهاى فقيرى كه عقده خود خرد بينى در برابر غرب دارند و هماره در حال مقايسه كشور خود با كشورهاى غربى هستند، بيشتر بكار مى برند و دروغهاى شاخدارتر و باورناپذيرترى در اين باره مى سازند. تونز، مراكش، تركيه نمونه هاى خوبى از اين چگونگى هستند. اين كشورها در ظاهر گوى سبقت را از كشورهاى غربى ربوده اند و خود را كم و بيش غربى مى دانند. در اين كشورها زنان گويا مى توانند پا به پاى مردان گام بردارند و برهنه تر از آنان در مجامع همگانى رفت و آمد كنند - در مناطق توريستى همين كار را هم مى كنند- اما اين دروغ هنگامى آشكار مى شود كه پاى زن به دادگاهى كشيده شود. آنجا دروغ برابرى زن و مرد آشكار مى شود. يا هنگامى كه بلايى طبيعى در يكى از اين كشورها جان هزاران نفر را مى ستاند و چندين شهر و روستا را نابود مى كند، جهانيان آن كشور را در جايگاهى كه زيبنده آن است مى گذارند. پس دروغگويى سياسى و ايدئولوژيك در دنيايى كه رويدادهاى بزرگ ناگهانى را در زمان رخدادن و شكل گيرى آنها به تماشاى همه جهانيان مى گذارد و همگان را به داورى وامى دارد، آب در هاونگ كوبيدن است. پافشارى در يكدست نشان دادن جامعه و هماهنگى هماره بخشها و نهادهاى آن ويژه كشورهاى ديكتاتوريست. اجماعى كه هر ديكتاتورها از جامعه خود مى خواهند، رويايى و ناممكن است. در كشورهاى دموكراتيك، دولت، روندهاى ناخوشاينداجتماعى را انكار نمى كند و پاياندادِ پژوهشهاى اين روندها را دستمايه درگيرى و مبارزه با آنها مى سازد. درماه گذشته بررسى دامنه دارى نشان داد كه يك سوم كودكان انگليسى در فقر بسر مى برند. اين موضوع را سازمان خيريه اى كه كودكان بى سرپرست را نگهدارى مى كند، برپيشانى اگهى كمك خواهى كريسمس خود نوشت. اين آگهى با اعتراض برخى از مردم كه باورنكرده بودند در كشورى مانند انگلستان يك سوم كودكان فقير باشند، روبرو شد. چندى گفت و نوشت دراين باره دربرخى از روزنامه ها و هفته نامه هاى انگليسى بالا گرفت. يكى از نكته هاى اساسى اين گفت و نوشتها اين بود كه چگونه بايد مردم را وادار به پذيرش اين حقيقت كرد كه يك سوم كودكان انگليسى در فقر زندگى مى كنند. پذيرش اين يافته براى بيشترمردم انگليس كه كشورخود را سومين قدرت اقتصادى جهان و يكى از پيشگامان صنعت در جهان مى دانستند،دشوار مى نمود. از اينرو، دست اندركاران اين وظيفه خود داستند تا درستى اين ادعا را در اذهان عمومى بگنجانند. در اين ميان هرگز كسى نيز نگفت و يا ننوشت كه چنين يافته اى با آبروى ملى كشور ما سروكار دارد و بايد پنهان بماند. در حقيقت آبروى ملى، درگيرى آشكار با چنين مورد و روشنگرى درباره آن بود. از اين پس هر كه و هركجا سرگذشت ا ين رويداد را به داورى بنشينند، واكنشى جز ستايش دست اندركاران اين موضوع نخواهد داشت. هنگامى مى توان از آبروى ملى سخن گفت كه روند رويدادهاى كشور در دستكار مردم آن كشور باشد. |
 seedbox vpn norway | ||