گــُـــــوبـاره | |||
Monday, June 05, 2006
اين شعر مرا علی محمد تهرانی استاد آواز و موسيقی اِيرانی، در آوازهای روزنه با صدای گرم و آفتابی اش در دستگاه ماهور خوانده است. بشنويد: زقانون ِ سبزی که می زيست در من چرا دل بريدم؟ چرا با تب ِ چشمه های زلالی که از شور و نور و نوازش روان بود نرفتم؟ چرا با خيالی که خوشتر زرنگين کمان بود نماندم؟ و از آنهمه آرزوهای شيرين گذشتم؟ عجب سخت آسان گرفتم! چرا قلک کودکی را شکستم!؟ ميان ِ من و تو، چه گمراهه راهی ست ! چه چاهی ست!! و از آنچه مانده ست آهی ست. چرا دل بريدم از انديشه سبزِ سبزه از آئينه چشم ِ چشمه و از هرچه شور و شدن بود؟ چرا دل بريدم؟ چه ديدم چه شد چون چگونه کدر شد زلالای ناب روانی که "من" بود؟ |
 seedbox vpn norway | ||